Ruim 35 jaar was Jan één van de belangrijkste pijlers waarop de heemkring rustte. De lokale geschiedenis was zijn passie; door zijn enorme inzet en jarenlang archiefonderzoek ontwikkelde hij zich tot de deskundige bij uitstek en was hij voor velen ‘het gezicht’ van de heemkring en een begrip binnen de gemeente.
Tegelijkertijd was hij heel bescheiden, had hij geen behoefte om zich te profileren. Jan zocht de krant niet op, de krant zocht hem op. Want met zijn grote geschiedkundige kennis dwong hij als vanzelfsprekend respect af. Op een heel natuurlijke manier was hij een autoriteit binnen de vereniging en waar nodig zette hij anderen – dat vroeg zijn zorgvuldigheid – op het juiste spoor. Hij was de vraagbaak voor mensen van binnen en buiten de vereniging en je kon altijd bij hem terecht. Hij had een indrukwekkend archief, minitieus en overzichtelijk gerubriceerd, met eigen onderzoek vergaard en tot kort voor zijn overlijden actueel gehouden.
| Op allerlei manieren heeft Jan uit die rijke bron van informatie geput. In dertig jaar tijd schreef hij als redactielid zo’n driehonderd artikelen voor De Mulder, het kwartaalblad van de heemkring. Hij werkte mee aan twaalf bekende boeken over de historie van onze gemeente, waar ‘Gilze duizend jaar’ en recent nog ‘De Historische Canon van Gilze en Rijen’ voorbeelden van zijn. Hij gaf dialezingen en rondleidingen aan jong en oud, vulde zestien jaar lang de rubriek ‘Gilze in het verleden’ in het kwartaalblad van Huize St. Franciscus. En niet alleen bracht hij met zijn initiatieven veel tot stand, hij wist ook anderen te stimuleren. Samenwerken met Jan was een genoegen: een harde werker en doorzetter, positief kritisch, iemand van wie je altijd op aan kon. |  |
Vorig jaar nog werd hij met recht benoemd tot erelid van Heemkring Molenheide, net zoals hij al eerder het zilveren draaginsigne van Brabants Heem, de erespeld in goud van de gemeente Gilze en Rijen en de Koninklijke Onderscheiding Lid in de Orde van Oranje-Nassau kreeg.
Tot kort voor zijn overlijden bleef Jan actief. De canon was eind vorig jaar zijn laatste grote project. Begin dit jaar nam hij om gezondheidsredenen afscheid van de redactie van De Mulder. Met op zijn bureau een hele lijst van dossiers die nog om een artikel vroegen. Én de boodschap dat we natuurlijk altijd voor advies langs mochten komen.
Zijn artikelen komen we voorlopig in De Mulder nog wel tegen; er ligt een flinke voorraad op de plank, nog een klein stukje van de rijke geschiedkundige erfenis die hij heeft nagelaten. Maar ook Jan zelf heeft wat ons betreft zijn plaats in de lokale geschiedenis ingenomen. Met zijn eenvoud, zijn gedegenheid en zijn drang om de lokale historie te behoeden voor vergetelheid, heeft hij voor altijd indruk gemaakt.
Wij leven mee met zijn vrouw Jo, zijn kinderen en (achter)kleinkinderen die zonder hem verder moeten. Wij wensen hen heel veel sterkte toe.
Bestuur en leden Heemkring Molenheide