Piet Koks (71) uit Gilze werkte maar liefst veertig jaar bij D’n Ericsson in Rijen. En ook hij heeft erg goed herinneringen aan het Rijens bedrijf, waar hij van 1953 tot 1993 werkte. Toen hij er veertig dienstjaren op had zitten mocht hij stoppen.
“Ik heb er nooit spijt van gehad dat ik zolang bij Ericsson heb gewerkt. En ik denk dat heel veel medewerkers die er lang gewerkt hebben daar hetzelfde over denken. Maar van mijn pensioen geniet ik ook al weer vijftien jaar. Ik heb het nog steeds druk. Ik speel bariton in drie orkesten en ik ben zeker van plan om dat nog een poosje vol te houden.”.
Kloddertjes vet
Van die veertig jaar werkte Piet 35 jaar in de draaierij. Als jongen van vijftien begon hij helemaal onderaan en wist zich langzamerhand op te werken tot voorman. “Een gezellige groep mensen hadden we, zo’n twintig in totaal.” Hij moet nog lachen als hij terugdenkt aan het kattenkwaad dat hij in zijn jonge jaren samen met anderen uithaalde. Kloddertjes vet aan een handvat smeren bijvoorbeeld, als iemand even weg was. “Met dat soort kleine plagerijtjes hebben we veel plezier gehad. De sfeer was er heel goed.” Omdat de draaierij werd opgeheven, heeft hij de laatste vijf jaar van zijn loopbaan nog heel ander werk gedaan. “Samen met mijn maat Peter Stoop voorzag ik de PTT-centrales van onderdelen. Vooraf had ik er veel schrik van om te moeten veranderen, maar het is toch nog een heel mooie tijd geworden. Met zijn tweeën reden we heel Nederland door en zagen ontzettend veel. Maar het was niet mijn vak natuurlijk, mijn hart lag in de draaierij.”
Enorme groei
In de tijd dat Piet bij Ericsson werkte, heeft het bedrijf een enorme groei doorgemaakt. “Toen ik er begon waren er zo’n driehonderd medewerkers, toen ik vertrok waren dat er inmiddels zo’n tweeduizend geworden. Ik heb daardoor ook veel veranderingen meegemaakt. Wat je vroeger met de hand deed, werd steeds meer geautomatiseerd. Ik ben bijvoorbeeld ooit vier maanden uitgezonden geweest naar een ander bedrijf om daar een nieuwe manier van draaien te leren. Teruggekomen moest ik mijn kennis weer aan Jan Graafmans overdragen, omdat het natuurlijk niet goed was als maar één persoon bij de draaierij van wanten wist.”
Goed en sociaal
Erg goede herinneringen heeft hij aan de club van muzikanten uit het bedrijf, die verschillende keren bij evenementen optrad. “Maar ook is het altijd leuk geweest om lid te zijn van de OVE (Ontspanningsvereniging Ericsson). Ik doe nog steeds mee met het jaarlijkse uitstapje en met de feestavond. Die zijn fantastisch goed verzorgd. En het draait altijd uit op een soort van reünie. Net als de recepties voor de jubilea. Kaartavonden en zo, daar kom ik niet toe. Daarvoor ben ik te druk met de muziek.” De oud-medewerkersdag daarentegen slaat hij niet over. Net als vele andere oud-collega’s. Met zo’n vijf tot zes bussen vol gaan ze naar bestemmingen als de tulpenbollen, de Efteling, de Beekse Bergen of Limburg. “Mooie dagen zijn dat. De manier waarop Ericsson dit voor de oud-werknemers verzorgt, laat ook zien wat voor bedrijf het voor ons ook altijd was. Heel goed en sociaal.”
Oude modellen
Bij de tentoonstelling ‘D’n Ericsson’ van de heemkring is Piet niet één maar meerdere keren geweest. “Om de fotoboeken die er lagen en de vele foto’s die er hingen te bekijken. Ze hadden het daar echt goed voor elkaar. En wat voor oud-medewerkers vooral zo leuk is: al die oude modellen toestellen die er stonden, hebben we zelf allemaal gemaakt!”December 2007
MvH
Terug naar ‘D’n Ericsson’